Dagboek december 2018


Het is altijd weer een beetje pijnlijk, maar er is nou eenmaal geen ruimte voor een volgroeide Boswilg (Salix caprea) in onze tuin. Daarom snoei ik de boom eens in de twee jaar terug tot zijn knotvorm. Op deze manier blijft de boom relatief klein (het is evengoed de grootste in onze tuin), maar kan deze toch ontzettend waardevol zijn voor een enorme hoeveelheid leven, waaronder verschillende soorten vroeg vliegende solitaire bijen. En op de bladen en takken heb ik al zeker zes verschillende soorten bladluizen gezien waar dan weer enorme hoeveelheden mieren, lieveheersbeestjes en zweefvliegen op af komen (om over niet geziene parasitaire wespjes nog maar te zwijgen). Een wilg is echt een biotoop op zich!

De Engelse en wetenschappelijke namen voor de Boswilg (resp. Goat Willow en Salix caprea) zijn waarschijnlijk afkomstig van de eerste bekende illustratie van de soort door Hieronymus Bock in 1546. Op die tekening eet een geit van de plant (geiten behoren tot het geslacht Capra).

De plant in onze tuin is een mannetje trouwens. Wilgen zijn namelijk tweehuizig wat wil zeggen dat planten ofwel mannelijke ofwel vrouwelijke bloemen hebben, nooit allebei. De vrouwelijke bloemen zijn groenig van kleur (zie ook de foto hieronder van de Oeceologische Flora die ik maakte) maar worden druk bezocht door insecten omdat ze veel nectar afscheiden. De mannelijke bloemen zijn geel door de grote hoeveelheid stuifmeel, maar ook deze scheiden daarnaast nog nectar af. Mannelijke planten zijn daarmee waardevol voor bijvoorbeeld solitaire bijen die naast nectar als brandstof het eiwitrijke stuifmeel verzamelen als voedingsbron voor hun nageslacht.

De plant is inmiddels ongeveer 8 jaar oud, want de oudste foto die ik ervan heb (klik om die te bekijken) maakte ik in 2010 en toen was het een takje van ongeveer 20 cm hoog... :) In eerste instantie groeide die naast ons huis. Een bevriende plantenkenner kon toen niet zeggen of het een Boswilg of een Appel betrof, maar voor de zekerheid verplaatste ik de plant toen naar de achtertuin, naar de plek waar hij nu nog staat. :)

Het knotten was nog best een uitdaging trouwens. De takken groeien in twee jaar tot 3 á 4 meter lengte en bereiken een aardige dikte. Na doorzagen kostte het regelmatig de nodige moeite de topzware tak de juiste richting in te laten vallen... Het grootste deel van het snoeimateriaal ligt nog in de tuin omdat het knotten al aardig wat tijd en moeite koste.

De Boswilg tijdens het knotten, 1 december 2018    De Boswilg geknot, 1 december 2018    Salix caprea in de Oeceologische Flora    Salix caprea - Hieronymus Bock


Vandaag heb ik, deels tijdens lichte regen, de flinke berg snoeiafval van de geknotte Boswilg verwerkt tot een leuk nieuw onderdeel in onze tuin: een takkenril. Daar kunnen vast de nodige diertjes een plekje om te schuilen, eten of voortplanten in vinden! :)

Snoeiafval van de geknotte Boswilg, 2 december 2018    Takkenril van wilgenhout, 2 december 2018


Wat een genot om vogels te zien badderen in de ondiepe delen van onze vijver. :) De Huismussen wisselden elkaar af vanmiddag.

Badderende Huismussen    Badderende Huismussen    Badderende Huismussen    Badderende Huismus    Badderende Huismus


Soms kom je er pas achteraf achter dat er iets leuks is gebeurd. Ik bekijk niet dagelijks de beelden van camera's in de tuin. Nu keek ik weer eens naar het live beeld vanuit de marterhoop achter in de tuin en zag ik dat het stro anders lag dan de vorige keer. Ik zocht terug wat er gebeurd was en vond beelden van een bezoekende Egel. :)



De Egel, tenminste, ik ga er maar even vanuit dat het hetzelfde dier is, heeft er een dagje over nagedacht en blijkbaar besloten dat de marterhoop toch wel een aangenaam plekje is voor een slaap-nest. Het was lastig te selecteren welke beelden leuk waren en wat te lang duurde. Het is uiteindelijk toch een best lang filmpje geworden, maar na 2:50 zijn de beelden wel eventjes versneld weergegeven.



De Egel in kwestie is dus na het maken van het nest blijven slapen. Wat een geweldig leuk idee dat er overdag dus een Egel ligt te slapen op zo'n plek in je achtertuin. :) In de avond ging het dier toch nog maar op stap. Na wat rekken en krabben verliet de Egel de marterhoop om helaas voorlopig niet meer terug te komen...



Een cameraval in de tuin maakte om 00:30 een filmpje, maar er was niet te zien wat de cameraval had aangezet. Toen ik terugkeek naar de beelden die de vaste tuincamera's hadden gemaakt was daar een leuke verrassing! Een Bunzing (Mustela putorius) had onze tuin bezocht! En dat niet alleen, het was voor het eerst dat een Bunzing via het speciale egelpoortje in de tuinmuur de tuin naar binnen kwam! Nog even ter verduidelijking, toen we onze nieuwe fietsenstalling lieten bouwen kwam daar een tuinmuurtje aan vast en daarin lieten we de aannemer twee egelpoortjes maken. Die zien er dus zo uit:

Egelpoortje, 18 oktober 2018 Let bij onderstaande beelden in het begin vooral op het beeld rechtsboven. Bij de kuip die voor de regenton staat bevindt zich het poortje en daar komt de Bunzing door de tuin in. :)



Afgelopen nacht werd onze tuin weer vereerd met een lang (bijna een half uur in totaal!) bezoek door een Bunzing (Mustela putorius). Het dier is meerdere keren via het egel-poortje in de tuinmuur de tuin in gekomen en erdoor naar buiten gegaan. Achter in de tuin is volgens mij iets gevangen (een kikker of een muis misschien?) waarmee de Bunzing de tuin uit is gegaan (in onderstaand filmpje vanaf 26 seconden), maar na een paar minuten kwam de Bunzing weer terug en bezocht vervolgens de takken-iglo én de marterhoop!

Overigens was dit dus het tweede bezoek deze week! 27 December kwam er ook eentje op bezoek en 24 november ook. Hij/zij/ze zijn natuurlijk van harte welkom!



Terug naar dagboek index Terug naar homepage